Σανγουίνι

Τριτη, 08 Φεβρουαριου 2011 11:50 http://www.bookpress.gr

Επιμ. Γιώργος Τσακνιάς

Κύριε Διευθυντά,

Σας γράφω με σκοπόν να σας προτείνω ένα ρηξικέλευθον έργον, πραγματική επανάστασιν διά την νομικήν επιστήμην. Συγγραφεύς του ο ερίτιμος Ποτάπιος Αδωνίδης, δικαστικός κλητήρ. Τίτλος του πονήματος: «Περί του προσδιορισμού της διττής και αμφισήμου εννοίας του νομικού όρου ius sanguinis (δίκαιον του αίματος) εν τω Ελληνικώ Συντάγματι και αλλαχού».

Ο Αδωνίδης, σπουδάσας τα νομικά εν Γοτίγγη κατά τα έτη 1930-1935, επέστρεψεν εις την Ελλάδα ίνα προσφέρη τας υπηρεσίας του από τας τάξεις του δικαστικού σώματος, διορισθείς περί τα τέλη του 1936. Έκτοτε εξακολουθεί ανερχόμενος την κλίμακα της δικαστικής ιεραρχίας –σήμερον κατέχει του αξίωμα του δικαστικού κλητήρος Α΄ παρά τω Συμβουλίω της Επικρατείας– ενώ παραλλήλως, ο χαλκέντερος ούτος εργάτης του πνεύματος, εργάζεται αόκνως διά την προαγωγήν της νομικής επιστήμης και διά τον καλόν της πατρίδος. Εν τω προαναφερθέντι συγγράματι, προ της πραγματεύσεως του κυρίου θέματος, προτάσσεται εισαγωγή, ήτις συνοψίζει ευλήπτως την προϊστορίαν του όρου ius sanguinis πάρα τοις Ρωμαίοις, ένθα αποδεικνύεται, δι’ επιχειρημάτων ακλονήτων, ότι κακώς αυτοί, τουτέστιν οι Ρωμαίοι, θεωρούνται εφευρέται του όρου. Η φράσις ius sanguinis προέρχεται από το γνωστόν φρούτον «σαγκουίνι» το οποίο εσφαλμένα και κατά παρετυμολογίαν ανάγεται από τινας ασχέτους περί τα γλωσσολογικά εις το λατινικόν ουσιαστικόν sangue, sanguinis, όπερ σημαίνει το αίμα. Η πραγματική ετυμολογία είναι εκ του μεσαιωνικού ελληνικού «σαν» (<ως αν) και του «Γουίνι» (δε Πουφ), του γνωστού αρκουδακίου, η ελληνικότης του οποίου βεβαίως είναι αναμφισβήτητος (το πρόθεμα «δε» προ του επωνύμου θεωρείται πρόσκαιρος ενετική επίδρασις). Η εξήγησις είναι απλή: οι εργάται της γης εις την εύκρατον Πελοπόννησον, συλλέγοντες τους καρπούς των εσπεριδοειδών υπό το λαμπρόν ελληνικόν φως, αποκτούν όψιν μέλανα, ομοιάζοντες προς το προαναφερθέν αρκουδάκι. Το κυρίως θέμα του πονήματος του Ποταπίου Αδωνίδου είναι ο προσδιορισμός της νομικής αμφισημίας του όρου ius sanguinis: εις ό,τι αφορά τους Έλληνας το γένος, η ιθαγένεια αποκτάται άμα τη γεννήσει, δικαίω αίματος· εις ό,τι αφορά αλλοδαπούς μετανάστας, η ιθαγένεια δεν αποκτάται ποτέ, δικαίω εσπεριδοειδούς (σαγκουινίου): ας περιοριστούν εις μόνην την συλλογήν των καρπών, μελαμψοί (είναι ήδη, προ της εκθέσεως της επιδερμίδος των εις το λαμπρόν ελληνικόν φως) και χαρωποί, ως αρκουδάκια. Αύτη είναι η ερμηνεία του Συντάγματος. Όσο διά το «αλλαχού» του τίτλου, ως εξηγείται εν τω επιμέτρω, δηλοί την προσήλωσιν του ελληνικού έθνους εις την ορθοδοξίαν και την νομικώς κατοχυρωμένην αντίθεσίν του εις τον μωαμεθανισμόν: Αλλάχ, ου!
Μετά τιμής,
Γεώργιος Αδωνίδης
ταγματάρχης χωροφυλακής ε.α.
πατήρ του συγγραφέως.

Το βιβλίο στις αίθουσες

Τετάρτη, 29 Σεπτεμβρίου 2010 12:06 (www.bookpress.gr)

επιμ. Γιώργος Τσακνιάς

Οι κινηματογραφικές μεταφορές λογοτεχνικών έργων για τη νέα σεζόν

Το αυτοβιογραφικό “Ήμασταν όλοι φαύλοι”, του Τεό Παράγκαλος, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη η εταιρία παραγωγής Γ.Α.Π.

Η ταινία αποτελεί τη συνέχεια της σπαρακτικής κατάθεσης ψυχής “Ο άτυχος κληρονόμος”, βασισμένης στο ομώνυμο βιβλίο του ιδίου. Αμφότερα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις deciBELL.

«Επικίνδυνη αποστολή 2: στα πλοκάμια του Χρέους». Ο υπερ-ήρωας των nineties Τόνι Σαμάρ επιστρέφει και αναλαμβάνει μια επικίνδυνη αποστολή: να λυτρώσει τη Λιμναζούπολη από τον εφιάλτη του παρελθόντος, το πανάρχαιο τέρας που ξύπνησε ύστερα από αιώνες βαθύτατου ύπνου στον πάτο της λίμνης της Βεβουλιαγμένης, το Χρέους Πούμπλικους. Ο Τόνι έχει στη διάθεσή του μόνο έναν χρόνο: θα τα καταφέρει; Του πολυβραβευμένου (για την καταλληλότητά του) μυστηριώδους συγγραφέα Ν.Δ.

Στα όρια της πορνογραφίας κινείται η κινηματογραφική μεταφορά του “Πατέρας και γιος”, του Κ. Μ. Ντούρου. Ο Άλεξ και ο Άλεκ ποθούν την Αλέκα. Ο έρωτας αυτός θα τους οδηγήσει αναπόφευκτα στη σύγκρουση και στην καταστροφή. Σε μια συγκλονιστική και τολμηρή συνάμα σκηνή, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, η έμπειρη dominatrix διδάσκει στους δυο ήρωες την Ανυπακοή, ενώ από κάποιο παλιό πικάπ ακούγεται –παραπέμποντας στις καλύτερες στιγμές του γαλλικού σινεμά– το “Α λα φαζάν ντε λα πατρί”.

«Ο Μπουμπούκος, η Αηδόνα και ο Άγιος Παντελεήμων»: φουτουριστικό ψυχομελόδραμα ελληνοχριστιανικού περιεχομένου, μεταμοντέρνας διακειμενικότητας, υπερρεαλιστικοβουκολικής τεχνικής και κοινωνικοπολιτικοοικονομικοθρησκευτικοπολιτισμικομεταφυσικοπνευματικών προεκτάσεων. Αποκλειστικά σε DVD, από την εταιρία Χρυσά Αυγά. Το βιβλίο, μόνον κατόπιν παραγγελίας – αλλά για να το παραγγείλετε, θα πρέπει να σηκωθείτε από καναπέδες, ντιβάνια, ντιβανοκασέλες κ.ο.κ.

Κακοκαιρινές προτάσεις

Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2010 15:11 (www.bookpress.gr)

επιμ. Γιώργος Τσακνιάς

Κύριε Διευθυντά,

επιτρέψτε μου να προτείνω μερικά βιβλία των εκδόσεών μας για το καλοκαίρι −αλλά και για το κακοκαίρι− στους αναγνώστες σας:

«Το νησί των θ΄ σαυρών»: ένα καπρίτσιο της μοίρας θα φέρει τον νεαρό Τζιμ Χόκινς στο νησί με τις εννέα σαύρες, στα βάθη του Ειρηνικού. Ο ήρωας δεν έχει τίποτα να κάνει εκεί, πέρα από το να συζητά με τις σαύρες για τον καιρό (που είναι διαρκώς ζεστός). Τις ενδιαφέρουσες αυτές συζητήσεις θα διακόψει η εμφάνιση του μυστηριώδους καπετάνιου Λονγκ Τζον Σίλβερ… (για τον οποίον ο Γ. Σεφέρης έγραψε το «Ένας Έλληνας – ο Μακρυγιάννης»). Του Στιβ Ένσον.

«Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξί-ιδιώτης»: Οι περιπέτειες ενός πειρατικού ταξί στους δρόμους της Ρώμης. Του Ίταλο Αλμπίνο.

«Ανεμοδαρμένη σήψη»: Ένα πτώμα σαπίζει άταφο στην κορυφή του Καρακορούμ. Η ηρωίδα, η Κάθριν, καταφθάνει στην περιοχή και νοικιάζει δωμάτιο στο πανδοχείο «Καρακορούμς του λετ». Εκεί θα γνωρίσει τον Χίθκλιφ… Η μεταφορά του μύθου της Αντιγόνης στην Κεντρική Ασία του 19^ου αιώνα. Της  Έμι Λι ντε Μπρον.

«Η δανεική μέρα για μπανανόψαρα»: η Σάλι, ηρωίδα του βιβλίου, δανείζεται μια μέρα προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει για μπανανόψαρα, υποσχόμενη να την επιστρέψει ολόκληρη όταν θα ευκαιρεί… Ένα αδικημένο βιβλίο, που κακώς στην εποχή του κατηγορήθηκε από την κοντόφθαλμη κριτική ότι «δεν βγάζει νόημα». Ένα αριστούργημα της Σάλι Τζερ.

«Το βιβλίο της Σάμου»: σε αυτό το συγκλονιστικό ιστορικό μυθιστόρημα, ο Τούρκος διοικητής του νησιού διαπιστώνει ότι κολλάνε οι σελίδες του τεφτεριού, στο οποίο καταγράφει τα έσοδα από τα χαράτσι, επειδή χύθηκε πάνω του καφές. Του Σεπτομπόρ Χες.

Γ. Καραμητσόπουλος, εκδότης.

Delete

Τετάρτη, 16 Ιουνίου 2010 00:24  (www.bookpress.gr)

Επιμ. Γιώργος Τσακνιάς

Κύριε Διευθυντά μου,

που ο Θεός να μου κόβει μέρες και να σας δίνει χρόνια, έχω μια θερμή παράκληση: Εκείνος ας μου κόβει μέρες, Εσείς, όμως, μήπως θα μπορούσατε να μη μου κόβετε λέξεις από τη στήλη που επιμελούμαι στο υπέροχο περιοδικό σας; Δε λέω, λίγες κόβετε, ελάχιστες. Ομολογώ πως το πρώτο κείμενο που σας έστειλα ήταν τεράστιο. Η σφαγή εκείνη δικαιολογείται. Έκτοτε γίνομαι διαρκώς λακωνικότερος. Μήπως, ακριβέ μου Διευθυντά, πρόκειται για επαγγελματική διαστροφή; Δεν είναι ντροπή, ομολογήστε το: ανατριχιάζετε από ηδονή όταν πατάτε το delete. Μόνον έτσι εξηγείται πως, όσο κι αν εγώ μικραίνω το κείμενο, Εσείς πάντοτε βρίσκετε να μου κόψετε έστω και μια τόση δα μικρή λεξούλα. Μια που το έφερε η κουβέντα, έχω διαρκώς κατά νου να χρησιμοποιώ μικρές λέξεις. Σπανίως θα δείτε να γράφω «εμπεριστατωμένος», «αυτοκινητόδρομος» ή «αντιφλεγμονώδης» − παρ’ όλο που, τώρα που το σκέφτομαι, έχω γράψει ένα (αδημοσίευτο ακόμη) ποίημα που ξεκινά ακριβώς έτσι: εμπεριστατωμένος και αντιφλεγμονώδης / στον αυτοκινητόδρομο… Σας εκλιπαρώ λοιπόν, σεβαστέ μου Διευθυντά, μη μου κόβετε τις λεξούλες μου, κι εγώ, θα δείτε, θα Σας φέρω έναν ντενεκέ λάδι από το χωριό κι ένα μπουκάλι από το τσίπουρο του θείου μου. Είμαι βέβαιος ότι θα το απολαύσετε, καθώς κατάγεστε από τα ηρωικά Τζουμέρκα και ξέρετε να εκτιμάτε το καλό τσίπουρο.

Με απέραντο σεβασμό και εκτίμηση

Γιώργος Τσακνιάς, επιφυλλιδογράφος

ΥΓ. Το παρόν είναι 225 λέξεις, του υστερογράφου συμπεριλαμβανομένου…

Το ούζο των Γατελούζων

Παρασκευή, 14 Μαΐου 2010 09:52 (bookpress.gr)

Επιμ. Γιώργος Τσακνιάς

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ – σύντομες ειδήσεις από την πρόσφατη εκδοτική παραγωγή (του ανταποκριτή μας).

Ξένη πεζογραφία: Κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα του –βραβευμένου με Μπούκερ– Τζόναθαν Μπλουμ, με τίτλο «Το έβδομο σφράγισμα», από τις εκδόσεις Λαίλαπα. Στο Λονδίνο του 1880, ένας αβάντ-γκαρντ οδοντογιατρός έρχεται σε σύγκρουση με την υποκρισία της βικτοριανής ηθικής.

«Αναζητώντας τον χαμένο θρόνο» του Λεβί Ν. Ροζ, από τις εκδόσεις Κερί. Ένας πρώην πράκτορας μυστικών υπηρεσιών, ο χαμένος χρυσός θρόνος του Φαραώ Ναχαμενατέιπ, μια ξανθιά αρχαιολόγος, τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, μια κοκκινομάλλα αρχαιολόγος, μια πυρηνική βόμβα, μια μελαχρινή αρχαιολόγος, η χαμένη συνταγή της ελβετικής ψαρόσουπας, ένας μαθηματικός τύπος, ένας περίεργος τύπος, ο οικονομικός Τύπος και μια φαλακρή αρχαιολόγος − ίντριγκες, πάθη, έρωτες και διεθνείς συνωμοσίες σε αυτό το αριστούργημα των επτακοσίων σελίδων.

Ελληνική πεζογραφία: «Λιώνω σαν το τυρί». Με ευαισθησία και πικρό χιούμορ, η Λιάνα Μπάμπαλη-Καραπαναγιώτου αφηγείται την πρωτότυπη ιστορία μιας γυναίκας που την εγκατέλειψε ο άντρας της. Σαν μοτσαρέλα δίχως πίτσα…

«Το ούζο των Γατελούζων», ένα συναρπαστικό ιπποτικό μυθιστόρημα στην ενετοκρατούμενη Λέσβο, γραμμένο από τον Κωνσταντίνο Χαμουδέλη, ύστερα από πολυετή έρευνα στα αρχεία και στα χαμαιτυπεία του νησιού.

Λογοτεχνία για παιδιά: «Ο Γιωργάκης στη χώρα του Δουνουτού». Για τους μικρούς μας φίλους…

Διατροφή και υγεία: «Το βόδι και το ρόδι» – χίλιες και μία συνταγές για ισορροπημένη διατροφή.

Θέατρο: «Η έκπληξη» του Χάρολντ Κίντερ.

Θετικές επιστήμες: «Πού θα πέσει το μήλο;». Μια συγκλονιστική βιογραφία του Ισαάκ Νεύτωνα.

Η ζωή εν Μπάφω

Τρίτη, 02 Φεβρουαρίου 2010 15:05 (www.bookpress.gr)

Επιμ. Γιώργος Τσακνιάς

Κύριε Διευθυντά,

Σας γράφω προκειμένου να αποκαταστήσω τη μνήμη ενός παραγνωρισμένου συγγραφέα, ο οποίος παράλληλα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της πατρίδας μας στο πρώτο μισό του 20^ού αιώνα. Ο Ευγένιος Ταχτσίδης γεννήθηκε το 1890 στο Αϊβαλί, ενώ σύντομα μετακόμισε στην Αθήνα και κατετάγη στη Σχολή Ευελπίδων. Το 1921 τον βρίσκει στις διαβιβάσεις του Υπουργείου Στρατιωτικών.

Μια μέρα ρώτησε τον ανώτερό του εάν θα αποφασιστεί προέλαση των ελληνικών στρατευμάτων στη Μικρά Ασία. Εκείνος τον κοίταξε βλοσυρός και του απάντησε: «Μιλιά!» Ο Ταχτσίδης τηλεγράφησε την απάντηση του ανωτέρου του στο μέτωπο, με αποτέλεσμα η διοίκηση της στρατιάς να θεωρήσει ότι διετάχθη να φτάσει στην Κόκκινη Μηλιά∙ ακολούθησαν η Μικρασιατική Καταστροφή, η επανάσταση του Πλαστήρα, η δίκη και η εκτέλεση των έξι. Οι αναίτιες επικρίσεις που δέχθηκε για αυτή τη μικρή παρανόηση, οδήγησαν τον Ταχτσίδη στην παραίτηση από το στράτευμα, προκειμένου να αφιερωθεί στη λογοτεχνία.

Το 1929 κυκλοφόρησε το δοκίμιο «Ελεύθερο Νεύμα», στο οποίο εξέθετε τις απόψεις του για τη λογοτεχνία και τη γλώσσα (του σώματος), ενώ το 1933 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα («Δεν αργώ»). Τα έργα του αυτά, καθώς και τα «Οι μεγάλοι, σήμερα» (1936), «Γιούγκερ Γούμαν» (1938), «Ή πριγκηπέσα ή σκαμπώ» (1945) και «Ένα παιδί μετράει κάστρα» (1956) ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών και κατηγοριών για λογοκλοπή από τους εκπροσώπους της λεγόμενης «γενιάς του ’30», οι οποίοι φαίνεται πως δεν εκτίμησαν τον διακειμενικό διάλογο, τον τόσο, μα τόσο επίκαιρο σήμερα, στη μεταμοντέρνα εποχή μας.

Το 1958 ο Ευγένιος Ταχτσίδης δημοσίευσε το magnum opus του, που έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα του, με τίτλο «Το μυθιστόρημα των Τεσσάρων». Οι Βενέζης, Καραγάτσης, Μυριβήλης και Τερζάκης επέδειξαν −κατά την ταπεινή μου γνώμη− μικροψυχία καταθέτοντας αγωγή εναντίον του Ταχτσίδη, το μυθιστόρημα του οποίου ουδεμία σχέση είχε με το ομώνυμο δικό τους, καθώς αναφερόταν στον τελικό του κυπέλλου ποδοσφαίρου του 1950, όπου η ΑΕΚ είχε ρίξει στον Άρη μια ξεγυρισμένη τεσσάρα.

Πέθανε, παρεξηγημένος και απογοητευμένος το 1961 στο σπίτι του, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ημιτελές έμεινε το αυτοβιογραφικό έργο «Η ζωή εν Μπάφω», το οποίο, εάν και όταν δημοσιευτεί, αναμένεται να ρίξει φως στις συκοφαντίες περί χρήσης ινδικής κάνναβης από τον μεγάλο αυτό Νεοέλληνα συγγραφέα.

Γεράσιμος Αντζουλάτος

φιλόλογος

«Ο Κήρυξ της Άνω Σουβάλας» και το σέντερ μπακ

Τεταρτη, 31 Μαρτιου 2010 12:56 (www.bookpress.gr)

Επιμ. Γιώργος Τσακνιάς

Ντοκουμέντο: Έπεσε στα χέρια μας η αλληλογραφία ενός νεοελληνιστή με τον διευθυντή κάποιας βιβλιοθήκης. Τη δημοσιεύουμε αυτούσια.

Αξιότιμοι κύριοι, αιτούμαι αδείας προκειμένου να προβώ στην ψηφιοποίηση του φύλλου υπ. αριθ. 475 της εφημερίδος «Ο Κήρυξ της Άνω Σουβάλας».

Στη συλλογή σας φυλάσσεται το μοναδικό σωζόμενο αντίτυπο, το οποίο είναι αναγκαίο για την έρευνά μου σχετικώς με τον πατέρα Ευλάμπιο Φαρφαρούχα, τον σημαντικότερο εκπρόσωπο των Ανωσουβαλιώτικων γραμμάτων κατά τον 19ο αιώνα. Μετά τιμής, Λάμπρος Τσόγκας, φιλόλογος.

Αξιότιμε κύριε, το αίτημά σας εξετάζεται. Μετά τιμής, Γιάγκος Μπλιώνας, Διευθυντής Βιβλιοθήκης.

Κύριε Διευθυντά, διά της παρούσης υπενθυμίζω πως εκκρεμεί το αίτημά μου σχετικώς με την ψηφιοποίηση του φύλλου υπ. αριθ. 475 της εφημερίδος «Ο Κήρυξ της Άνω Σουβάλας». Μετά τιμής, Λάμπρος Τσόγκας, φιλόλογος. ΥΓ. Το όνομά σας μου φαίνεται γνωστό. Μήπως έχομε γνωριστεί;

Αξιότιμε κύριε, το αίτημά σας εξακολουθεί να εξετάζεται. Μετά τιμής, Γιάγκος Μπλιώνας, Διευθυντής Βιβλιοθήκης. ΥΓ. Ίσως το όνομά μου σας είναι γνωστό διότι έπαιζα δεξί εξτρέμ στη «Θύελλα» Κάτω Σουβάλας. Ίσως να θυμάστε ότι μου σπάσατε το πόδι.

Κύριε Διευθυντά, το αίτημά μου εξακολουθεί να εκκρεμεί. Επίσης, έχω να σας πω ότι ήταν τιμή μου που χρημάτισα επί σειρά ετών σέντερ μπακ του ενδόξου «Κεραυνού» Άνω Σουβάλας. Λάμπρος Τσόγκας.

Κύριε, δεν χρηματίσατε σέντερ μπακ. Χασάπης χρηματίσατε. Επίσης, χρηματίσατε προφανέστατα τον διαιτητή, σε εκείνον τον −μοιραίο για την ποδοσφαιρική μου καριέρα− αγώνα. Το αίτημά σας θα εκκρεμεί για πολύ καιρό ακόμη. Γιάγκος Μπλιώνας, Διευθυντής Βιβλιοθήκης.

Σας τσούζει ακόμα η τεσσάρα, ε; Και μιλάτε για διαιτησία εσείς; Με το ανύπαρκτο πέναλτι; Λάμπρος Τσόγκας.

Αυτήν τη στιγμή σκίζω σε πολλά μικρά κομματάκια το φύλλο υπ. αριθ. 475 της εφημερίδος «Ο Κήρυξ της Άνω Σουβάλας» και το τρώω. Καλή μου όρεξη και καλή τύχη στην έρευνά σας σχετικά με τον Ευλάμπιο Φαρφαρούχα. Γιάγκος Μπλιώνας, Διευθυντής Βιβλιοθήκης.

Αααα, ούζα, ούζα!

Τριτη, 08 Δεκεμβριου 2009 00:00 (www.bookpress.com)

Επιμ. Γιώργου Τσακνιά

Κύριε Διευθυντά,

Σύμφωνα με μαρτυρίες, τρεις εκκεντρικοί νέοι επισκέφτηκαν τη Λαμία, στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Λέγεται πως, αμέσως μόλις κατέβηκαν από το λεωφορείο, κάθισαν στο καφενείο «Βοστώνη» επί της Πλατείας Λαού και παρήγγειλαν ούζο. Οι παριστάμενοι τους πλησίασαν και τους ρώτησαν από πού κρατάει η σκούφια τους. Φαίνεται πως εκείνοι, στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να εξηγήσουν στους ντόπιους ότι είναι ξένοι και δεν καταλαβαίνουν ελληνικά, τους έδειχναν τα διαβατήριά τους ή κάποιο άλλο έγγραφο όπου φαινόταν η χώρα προέλευσής τους. Βλέποντάς το αυτό, οι έλληνες θαμώνες της πλατείας άρχισαν να φωνάζουν περιχαρείς: «Αααα, ούζα, ούζα!» (έτσι απέδιδαν το αρκτικόλεξο USA) με αποτέλεσμα ο καφετζής κάθε τόσο να φέρνει άλλον έναν γύρο (με μεζέ). Ύστερα από αρκετές αποτυχημένες απόπειρες συνεννόησης, ο ένας από τους νεαρούς ταξιδιώτες έτρεξε στην τουαλέτα, άρπαξε το ρολό χαρτί (είχε έρθει με τη βοήθεια της ΟΥΝΡΑ) και βάλθηκε να γράφει πυρετωδώς (πιστεύω πως αυτός ήταν ο Κέρουακ), ο δεύτερος (μάλλον ο Κάσσαντυ) καβάλησε τη γαϊδούρα του κυρ-Στάμου κι άρχισε να τρέχει ενθουσιασμένος γύρω-γύρω, ενώ ο τρίτος ανέβηκε σε μια καρέκλα στη μέση της πλατείας, κάτω από τον πλάτανο (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη), και επιδόθηκε σε μια απαγγελία, αν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έτσι εκείνη η σειρά μακρόσυρτων ουρλιαχτών. Νομίζω πως αυτός ήταν ο Γκίνσμπεργκ. Συνέβη να περνά ένας βοσκός, που είχε κατέβει στη Λαμία προκειμένου να πουλήσει κάτι γίδια. Κοίταξε βλοσυρός την πλατεία, έστριψε το μουστάκι του και μονολόγησε: «Άι, πιδάκι ’μ, ιτούτοι ιδώ είνι ούλοι τς μπιτ για μπιτ…»
Γ. Ζαχαριάδης, φιλόλογος-ιστορικός

Ο τρόμος της λευκής σελίδας

Πεμπτη, 05 Νοεμβριου 2009 00:00 (www.bookpress.gr)

Επιμ. Γιώργου Τσακνιά

Κύριε Διευθυντά,

Ως συγγραφέας ο ίδιος, θα γνωρίζετε τον τρόμο που προξενεί η λευκή σελίδα σε εμάς που υπηρετούμε τη λογοτεχνία. Μυριάδες ιδέες πλημμυρίζουν το μυαλό ενώ φτιάχνουμε τον πρωινό καφέ, ανυπομονώντας να καθίσουμε στο γραφείο και να τις μετατρέψουμε σε λόγο, προτού χαθούν για πάντα. Καθόμαστε, πίνουμε μια γουλιά, κοιτάμε τη λευκή σελίδα ή την οθόνη – και παραλύουμε από τον τρόμο. Δοκιμάζουμε δειλά να αραδιάσουμε μερικά γράμματα. Το μόνο που καταφέραμε ήταν να σπιλώσουμε τη λευκότητα.

Σπεύδουμε να πετάξουμε το χαρτί ή να πατήσουμε delete.

Πέρασα καιρό ατενίζοντας τη λευκή σελίδα, ώσπου αποφάσισα να αντιμετωπίσω τον εχθρό κατά μέτωπο. Βεβαίως, έπρεπε πρώτα να τον γνωρίσω. Horror vacui, ο τρόμος του κενού. Από τον Αριστοτέλη (η φύση απεχθάνεται το κενό) στην απέχθεια της εκκλησίας (το κενό υπονοεί την ανυπαρξία του Θεού), από τον Γαλιλαίο και τον Τοριτσέλι στα πειράματα του Πασκάλ (vide dans la vide, κενό μέσα στο κενό), διάβαζα, κρατούσα σημειώσεις, χάθηκα για καιρό σε δρόμους που δεν κατείχα.

Η σελίδα ωστόσο παρέμενε εκκωφαντικά λευκή. Αργά ένα βράδυ, σε τρομερή υπερένταση, άρχισα να ρίχνω στη λευκή πρώτη σελίδα του άγραφου μυθιστορήματος σκόρπια αποσπάσματα από τις σημειώσεις μου περί του κενού στη φυσική. Στο κάτω κάτω, σκέφτηκα, αντί να γράψω την πρώτη λέξη στη λευκή σελίδα, ας σβήσω τυχαίες λέξεις από ένα τεράστιο και δίχως ειρμό κείμενο, ώσπου να μου μείνει η πρώτη φράση. Λένε πως, αν βάλεις μια μαϊμού μπροστά σε ένα πληκτρολόγιο, υπάρχει η πιθανότητα να γράψει τα σονέτα του Σαίξπηρ. Ας έχω λοιπόν μια αρχή, κι ας είναι και τυχαία. Θα τη βαφτίσω μεταμοντέρνα.

Βάλθηκα να σβήνω φράσεις, λέξεις, συλλαβές, γράμματα – χωρίς να βλέπω ακριβώς τι κάνω. Με την άκρη του ματιού είδα πως είχαν παραμείνει ελάχιστες λέξεις. Με θανάσιμη αγωνία, ψέλνοντας μέσα μου σαν βουδιστικό μάντρα τη φράση η φύση απεχθάνεται το κενό, πλησίασα το πρόσωπό μου στην οθόνη και διάβασα: και το κενό απεχθάνεται εσένα, ρε αποτυχημένε.

Γιώργος Τσακνιάς

Πού βαδίζομε;

Πεμπτη, 02 Ιουλίου 2009 00:00 (www.bookpress.gr)

Επιμ. Γιώργου Τσακνιά

Κύριε Διευθυντά,

Με μεγάλη χαρά επληροφορήθην την αναγγελίαν της εκδόσεως του περιοδικού σας (καίτοι ηνοχλήθην διά το ξενόγλωσσον του τίτλου). Θέλω να ελπίζω (και θα το ελπίζω) ότι δεν σκοπεύετε να ασχοληθείτε με τα ανερμάτιστα πονημάτια κυρίων (;) μουσάτων που φορούν τα κασκόλ και κυριών (;;) ή δεσποινίδων (;;;) που φορούν τα μίνι και τα στρας και τα τόπλες. Διότι ατυχώς τέτοιου ποιού και είδους έργα κυριαρχούν σήμερον εις την λεγομένην λογοτεχνικήν σκηνήν. Και έπειτα αναρωτόμεθα

πού βαδίζομε. Πού βαδίζομε; Δεν απαντάτε βλέπω. Θα σας πω εγώ λοιπόν. Κατά διαόλου βαδίζομε. Και μάλιστα ταχέως. Και αλλοτριώνεται η νεολαία μας, και περνά τον καιρό της εις την καφετέριαν και την ντίσκο, αντί να διαβάζει την ιστορίαν της πατρίδος μας και να καλλιεργεί τας αρετάς των προγόνων. Αντί, παραδείγματος χάριν, να μελετά τα έργα και τις ημέρες του ηρωικού μακεδονομάχου καπετάν-Γκογκολάκη (συμβαίνει να έχω συγγράψει τη βιογραφία του κατόπιν πολυετούς ερεύνης, σας την αποστέλλω πλήρη, και τους έξι τόμους δηλαδή). Ή να γνωρίσουν τα ήθη και τα έθιμα του αγνού λαού της υπαίθρου (εντελώς τυχαία μου έρχεται κατά νου η μονογραφία μου «Παροιμίαι και γνωμικά Άνω Μουσουνίτσης», σας την αποστέλλω και αυτήν ενδεικτικώς, μόνον που με συγχωρείτε αλλά μου λείπει ο ένατος τόμος). Και βεβαίως να εντρυφήσουν οι νέοι μας εις τα ιερά κείμενα της πίστεως και εις τους βίους των αγίων μαρτύρων της εκκλησίας μας. Θέλετε παράδειγμα; Βίος Προυσίλλης της εκ Δορυλαίου και Ακυλίας, μαρτυρησάντων επί αυτοκράτορος Δεκίου, σύγγραμμα του υποφαινομένου, όστις -εγώ δηλαδή- έχει συγγράψει επίσης εκτενή σχόλια εις τον «Εκκλησιαστή» καθώς και σειρά άρθρων δημοσιευθέντων εις το περιοδικόν της ενορίας μας «Το Φωτεινό Μονοπάτι», έχοντα ως θέμα τας επιστολάς των Αποστόλων (ή τας αποστολάς των Επιστόλων, δεν ενθυμούμαι τώρα ακριβώς, με προδίδει η μνήμη μου εσχάτως). Εννοείται πως σας αποστέλλω όλα τα ανωτέρω, προς επίρρωσιν των λεγομένων μου.
Κύριε Διευθυντά, εν κατακλείδι σας εύχομαι καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο που αναλάβατε και σας διαβεβαιώ ότι θα βρίσκομαι πάντοτε στη διάθεσή σας.

Ειλικρινώς υμέτερος
Λ.Σ. (το περιοδικό μας έχει στη διάθεσή του
τα πλήρη στοιχεία του επιστολογράφου)
Συνταξιούχος γυμνασιάρχης

ΥΓ. Ελησμόνησα να αναφέρω πως τον καπετάν-Γκογκολάκη
είχα την τιμή να τον γνωρίσω προσωπικώς.
Για την ακρίβεια, ήτο μαθητής μου.