Επιστολή στην Τζούλια Αλεξανδράτου

Αγαπητή Τζούλια,

είμαι αυτός που κόλλησε το αυτοκόλλητο στο παρμπρίζ της ροζ Πόρσε σας. Ναι, αυτό το πορτοκαλί που γράφει «είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω».

Δεν μπορεί να το ξεχάσατε κιόλας: συνέβη μόλις εχθές, Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011, γύρω στις έξι και μισή το απόγευμα, στην αρχή της οδού Μητροπόλεως, στο Σύνταγμα. Σταθήκατε αρχικά κοντά στη στάση του λεωφορείου, εν συνεχεία πήγατε και παρκάρατε πάνω στη διάβαση των πεζών. Γι’ αυτό το έβαλα το αυτοκόλλητο.

Σας εντόπισα αρχικά ενώ βρισκόμουν στο Σύνταγμα. Πέρασα απέναντι και σας φωτογράφισα καθώς παρκάρατε. Έπειτα, εσείς κατευθυνθήκατε προς την οδό Ερμού. Διασταυρωθήκαμε· φορούσα μαύρο σκούφο, κι όταν ήρθαμε μούρη με μούρη, μπροστά από το Υπουργείο Οικονομικών, μισοέκρυψα τη φωτογραφική μηχανή πίσω από την πλάτη μου, μη με πάρετε για paparazzo.

Έβαλα το πορτοκαλί αυτοκολλητάκι στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας και αμέσως έπεσε πολύ γέλιο από τους περαστικούς, που είχαν μαζευτεί και χάζευαν τη ροζ Πόρσε. Μια κοπέλα μάλιστα ήρθε, σκασμένη στα γέλια, και με συνεχάρη διά χειραψίας. «Τώρα την έκαψες», μου είπε. Αν είναι αλήθεια, ζητώ συγγνώμη, δεν είχα σκοπό να σας κάψω. Ήθελα απλώς να σας υποδείξω ότι είναι γαϊδουριά να παρκάρεις πάνω στη διάβαση των πεζών.

Παρακαλώ μην το πάρετε προσωπικά: δεν είστε η μόνη, υπάρχουν και άλλοι γάιδαροι που παρκάρουν όπου γουστάρουν. Σε όλους βάζω αυτοκόλλητο. Τον τελευταίο μήνα, έχω κολλήσει περίπου εκατό, εβδομήντα εκ των οποίων στο σημείο αυτό, στη Μητροπόλεως. Ούτε είναι ταξικό το θέμα, επειδή δηλαδή έχετε Πόρσε: η γαϊδουριά είναι διαταξική. Εγώ κάνω την εικαστική-ζωολογική μου παρέμβαση ανεξαρτήτως μάρκας αυτοκινήτου. Πάντως, οφείλω να ομολογήσω, δεν μου είχε ξανατύχει ροζ και σινιέ Πόρσε.

Θα μου πείτε, δεν χώραγαν οι πεζοί να περάσουν; Ναι, χώραγαν, παρακάμπτοντας την Πόρσε σας, επειδή έτυχε να μην υπάρχουν άλλα γαϊδούρια κολλητά εκείνη τη στιγμή: συνήθως είναι πέντε-έξι αυτοκίνητα, ενίοτε με μηχανάκια ανάμεσα, που κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την πίστα. Έχω δει γιαγιάδες με ψώνια να αναγκάζονται να χορέψουν τσάμικο για να περάσουν. Φυσικά, το μεγάλο μπόνους (αρχιγάιδαρος) το παίρνει όποιος παρκάρει πάνω στη ράμπα που προορίζεται για τα άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ).

Στην περιοχή, υπάρχουν αρκετά parking. Άλλη φορά, παρακαλώ πηγαίνετε σε ένα από αυτά. Ακόμα κι αν είναι για λίγη ώρα, δεν χάθηκε ο κόσμος, θα δώσετε γύρω στα 8-10 ευρώ. Κι εσείς δεν κάνατε και λίγη ώρα. Το ξέρω, γιατί περίμενα τουλάχιστον κανένα μισάωρο να εμφανιστείτε, να σας φωτογραφίσω καθώς θα βγάζετε το αυτοκολλητάκι. Είχα και μια περιέργεια, αν θα αντέξει το μανικιούρ. Στο μεταξύ, οι περαστικοί καταδιασκέδαζαν και φωτογραφίζονταν δίπλα στην ροζ Πόρσε. Αλλά έκανε κρύο, είχα και ραντεβού με κάτι φίλους για καφέ, οπότε βαρέθηκα να περιμένω και έφυγα.

Αγαπητή Τζούλια, ελπίζω να μη σας κούρασα. Άλλη φορά, παρακαλώ να μην παρκάρετε σε διάβαση ή ράμπα για τα ΑΜΕΑ. Θα με αναγκάσετε να ξαναβάλω αυτοκόλλητο. Α, μια και το ’φερε η κουβέντα: το πορτοκαλί ήταν χάλια με το ροζ, δεν πήγαινε. Αλλά, δυστυχώς, δεν τα βγάζουν σε άλλο χρώμα· ένα πρασινάκι, ας πούμε, θεωρώ ότι θα πήγαινε χάρμα. Ή κάτι σε καναρινί ίσως. Ε;

Φιλικά,
Γιώργος Τσακνιάς

Υ.Γ. Το μανικιούρ, εντάξει;