dimart

Τα γκράφιτι της αραβικής άνοιξης

—του Γιώργου Τσακνιά—

Τα δύο χρόνια και κάτι που πέρασαν από την έκρηξη της «αραβικής άνοιξης» δεν επαρκούν για αποτίμηση — πολλώ δε μάλλον που το αραβικό καλοκαίρι δεν έχει έρθει ακόμη. Μερικοί βιάστηκαν να συγκρίνουν το κύμα επαναστάσεων στις αραβικές χώρες με την κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην ανατολική Ευρώπη το 1989, με την έννοια ότι ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος του κόσμου μπήκε σε μια φάση δραματικών, ιστορικής σημασίας, αλλαγών. Σε τρεις χώρες του Μαγκρέμπ (την Τυνησία, όπου άναψε η πρώτη σπίθα, την Αίγυπτο και τη Λιβύη), η αραβική άνοιξη επέφερε αλλαγή καθεστώτος με ποικίλα, αμφίβολα ακόμη, αποτελέσματα. Αλλού, πήρε τη μορφή αιματηρής και μακρόχρονης επανάστασης ή εμφυλίου, όπως στο Μπαχρέιν και, κυρίως, στη Συρία. Κανένα σχεδόν αραβικό κράτος δεν έμεινε έξω απ’ τον χορό, ενώ επηρεάστηκαν και χώρες στην περιφέρεια του αραβικού κόσμου, όπως το Μάλι, όπου μαχητές Τουαρέγκ που εγκατέλειψαν…

View original post 617 more words