Ένα μικρό μνημόσυνο από σπόντα

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, στο πατρικό μου ετοιμαζόταν συνάθροιση προεκλογική για το ΚΚΕ εσωτερικού. Ο πατέρας μου έπαιρνε τηλέφωνα και καλούσε κόσμο (ως συνήθως, σε αυτές τις σπτικές συγκεντρώσεις, καλούσε τους πιο έξω, τις «επιρροές», για ψηστήρι). Παίρνει λοιπόν τηλέφωνο μια γνωστή, νεότερη σε ηλικία, από τον καλλιτεχνικό χώρο, και της λέει «έλα μεθαύριο, έχουμε μια μάζωξη, εκλογές έρχονται, θα ακούσουμε τον Φιλίνη, να τον γνωρίσεις κι όλας, είναι ενδιαφέρων άνθρωπος, μπλα μπλα…» Η άλλη άκουγε, έβγαζε πότε πότε κάτι επιφωνήματα. Στο τέλος, με συστολή, του λέει: «Κύριε Τσακνιά, ευχαριστώ πολύ, θέλω πολύ να τον γνωρίσω, αλλά δεν καταλαβαίνω: τι σχέση έχει ο Φεντερίκο Φελίνι με τις ελληνικές εκλογές;»

Θυμήθηκα την ιστορία αυτή νωρίς σήμερα το πρωί, κοιτώντας τις επετείους της ημέρας. Σαν σήμερα, στις 20/1/1920, γεννήθηκε ο αγαπημένος ιταλός σκηνοθέτης. Λίγο αργότερα έμαθα ότι σήμερα πέθανε ο Κώστας Φιλίνης.