ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ | Το Βήμα, ένθετο “Βιβλία”, Κυριακή 4 Αυγούστου 2002
Ο ιδιόρρυθμος δικηγόρος και πολιτευτής Αριστείδης Γκριμούτης από τον Πύργο Ηλείας ήταν ο διευθυντής και συντάκτης της Πατρομυνέτας. Η εβδομαδιαία εφημερίδα με τον παράξενο τίτλο (πρόκειται για την ονομασία μιας γαλλικής συμμορίας εγκληματιών) εκδιδόταν από το 1890, άλλοτε στον Πύργο και άλλοτε στην Πάτρα, ενώ κατά την τελευταία περίοδο, 1897-1909, οπότε η εφημερίδα έβγαινε στον Πύργο, προστίθεται στον τίτλο το επίθετο Αδιάλλακτος. Στη βιβλιοθήκη του ΕΛΙΑ φυλάσσονται τέσσερα φύλλα της εφημερίδας από το ΙΓ’ έτος κυκλοφορίας της (1902).
Η Αδιάλλακτος Πατρομυνέτα ήταν τετρασέλιδη και τρίστηλη, με διαστάσεις 32Χ23 εκ. Κάτω από τον τίτλο, στη μεσαία στήλη, διαβάζουμε ότι το αντίτιμο της συνδρομής ήταν «Εν τω εσωτερικώ δραχ. 6», ενώ αριστερά βρίσκεται η ασαφής και δυσοίωνη επισήμανση «Γραφεία πλησίον του Νεκροταφείου». Στον Γκριμούτη, που δεν κατάφερε να εκλεγεί ούτε βουλευτής ούτε δήμαρχος, αναφέρεται από τη σατιρική εφημερίδα Κέντρα ο πατρινός Η. Συνοδινός ως «… το καύχημα των δημοσιογράφων/ τον σκάψαντα των παλαιών αρχόντων μας τον τάφον». Ο μαχητικός και «λαοφιλής», σύμφωνα με την πατρινή Πελοπόννησο, δικηγόρος εξέδιδε επίσης την καθημερινή εφημερίδα Αναγέννησις, την Πανωλεθρία (1921), ενώ το 1923 ο θάνατος τον βρήκε στις επάλξεις της εφημερίδας Καταιγίς.
Στο φύλλο αρ. 31 της Πατρομυνέτας (22.9.1902), ο Γκριμούτης επιτίθεται σφοδρότατα εναντίον του συντάκτη της αθηναϊκής Πρωΐας, που σε άρθρο του, στο φύλλο της 3ης Σεπτεμβρίου, εκφράστηκε αρνητικά για την Πατρομυνέτα («Αμίμητα πράγματα δημοσιεύονται εις το Αστυ του κ. Γ. Θεοτόκη, συναγωνιζόμενον ήδη επιτυχώς με την Πατρομυνέταν και τον Παληάνθρωπον του Βερβέρη»). Η απάντηση του προσβεβλημένου πυργιώτη εκδότη καταλαμβάνει όλη την πρώτη σελίδα της Πατρομυνέτας και έχει τίτλο «Η Πρωΐα και τα περί αυτήν κοπρόσκυλα». Θεωρεί ότι το άρθρο της αθηναϊκής εφημερίδας «καταδεικνύει την πλήρη διασάλευσιν των φρενών του Συντάκτου και την τελείαν αυτού αναισθησίαν και άγνοιαν προς τους δωδεκαετείς αγώνας τους οποίους το τίμιον Μικροσκοπικόν ημών φύλλον διεξήγαγεν και εξακολουθεί διεξάγον […] Αλλ’ επειδή το Λιβελλογραφικόν εκείνο δημοσίευμα εγράφη πάντως από τα Καθάρματα του Ζαχαράτου τα περισαίοντα [sic] τους εκάστοτε Ισχυρούς δίκην σκύλων του Καράκοϊ της Κωνσταντινουπόλεως» συνεχίζει ο Γκριμούτης «ευρισκόμεθα εις την ανάγκην να απαντήσωμεν, καίτοι διατρέχομεν τον κίνδυνον να σκατωθώμεν ανακατευόμενοι με τοιούτους σκατανθρώπους». Ακολουθεί ποταμός χαρακτηρισμών του συντάκτη της Πρωΐας, όπως «αναίσθητος κύναιδος», «βρωμοχαμίνιον των Αθηνών», «κοπρόσκυλον του Συντάγματος», «βρωμόσκυλον της Κασσίδας». Και ο μαχητικός εκδότης καταλήγει με μια έκκληση προς τον Θ. Δηλιγιάννη, τον πολιτικό που στήριζε η Πρωΐα: «Για να ήναι τα πρόβατα υγειά και να μη έχουν φόβον ψώρας και ψόφου κύριε Δηλιγιάννη, ανάγκη τα γαλάρια να ήναι πάντοτε καθαρά! Ακούτε;».
Shinecast's Blog 