Επιστολή στην Τζούλια Αλεξανδράτου

Αγαπητή Τζούλια,

είμαι αυτός που κόλλησε το αυτοκόλλητο στο παρμπρίζ της ροζ Πόρσε σας. Ναι, αυτό το πορτοκαλί που γράφει «είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω».

Δεν μπορεί να το ξεχάσατε κιόλας: συνέβη μόλις εχθές, Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011, γύρω στις έξι και μισή το απόγευμα, στην αρχή της οδού Μητροπόλεως, στο Σύνταγμα. Σταθήκατε αρχικά κοντά στη στάση του λεωφορείου, εν συνεχεία πήγατε και παρκάρατε πάνω στη διάβαση των πεζών. Γι’ αυτό το έβαλα το αυτοκόλλητο.

Σας εντόπισα αρχικά ενώ βρισκόμουν στο Σύνταγμα. Πέρασα απέναντι και σας φωτογράφισα καθώς παρκάρατε. Έπειτα, εσείς κατευθυνθήκατε προς την οδό Ερμού. Διασταυρωθήκαμε· φορούσα μαύρο σκούφο, κι όταν ήρθαμε μούρη με μούρη, μπροστά από το Υπουργείο Οικονομικών, μισοέκρυψα τη φωτογραφική μηχανή πίσω από την πλάτη μου, μη με πάρετε για paparazzo.

Έβαλα το πορτοκαλί αυτοκολλητάκι στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας και αμέσως έπεσε πολύ γέλιο από τους περαστικούς, που είχαν μαζευτεί και χάζευαν τη ροζ Πόρσε. Μια κοπέλα μάλιστα ήρθε, σκασμένη στα γέλια, και με συνεχάρη διά χειραψίας. «Τώρα την έκαψες», μου είπε. Αν είναι αλήθεια, ζητώ συγγνώμη, δεν είχα σκοπό να σας κάψω. Ήθελα απλώς να σας υποδείξω ότι είναι γαϊδουριά να παρκάρεις πάνω στη διάβαση των πεζών.

Παρακαλώ μην το πάρετε προσωπικά: δεν είστε η μόνη, υπάρχουν και άλλοι γάιδαροι που παρκάρουν όπου γουστάρουν. Σε όλους βάζω αυτοκόλλητο. Τον τελευταίο μήνα, έχω κολλήσει περίπου εκατό, εβδομήντα εκ των οποίων στο σημείο αυτό, στη Μητροπόλεως. Ούτε είναι ταξικό το θέμα, επειδή δηλαδή έχετε Πόρσε: η γαϊδουριά είναι διαταξική. Εγώ κάνω την εικαστική-ζωολογική μου παρέμβαση ανεξαρτήτως μάρκας αυτοκινήτου. Πάντως, οφείλω να ομολογήσω, δεν μου είχε ξανατύχει ροζ και σινιέ Πόρσε.

Θα μου πείτε, δεν χώραγαν οι πεζοί να περάσουν; Ναι, χώραγαν, παρακάμπτοντας την Πόρσε σας, επειδή έτυχε να μην υπάρχουν άλλα γαϊδούρια κολλητά εκείνη τη στιγμή: συνήθως είναι πέντε-έξι αυτοκίνητα, ενίοτε με μηχανάκια ανάμεσα, που κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την πίστα. Έχω δει γιαγιάδες με ψώνια να αναγκάζονται να χορέψουν τσάμικο για να περάσουν. Φυσικά, το μεγάλο μπόνους (αρχιγάιδαρος) το παίρνει όποιος παρκάρει πάνω στη ράμπα που προορίζεται για τα άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ).

Στην περιοχή, υπάρχουν αρκετά parking. Άλλη φορά, παρακαλώ πηγαίνετε σε ένα από αυτά. Ακόμα κι αν είναι για λίγη ώρα, δεν χάθηκε ο κόσμος, θα δώσετε γύρω στα 8-10 ευρώ. Κι εσείς δεν κάνατε και λίγη ώρα. Το ξέρω, γιατί περίμενα τουλάχιστον κανένα μισάωρο να εμφανιστείτε, να σας φωτογραφίσω καθώς θα βγάζετε το αυτοκολλητάκι. Είχα και μια περιέργεια, αν θα αντέξει το μανικιούρ. Στο μεταξύ, οι περαστικοί καταδιασκέδαζαν και φωτογραφίζονταν δίπλα στην ροζ Πόρσε. Αλλά έκανε κρύο, είχα και ραντεβού με κάτι φίλους για καφέ, οπότε βαρέθηκα να περιμένω και έφυγα.

Αγαπητή Τζούλια, ελπίζω να μη σας κούρασα. Άλλη φορά, παρακαλώ να μην παρκάρετε σε διάβαση ή ράμπα για τα ΑΜΕΑ. Θα με αναγκάσετε να ξαναβάλω αυτοκόλλητο. Α, μια και το ’φερε η κουβέντα: το πορτοκαλί ήταν χάλια με το ροζ, δεν πήγαινε. Αλλά, δυστυχώς, δεν τα βγάζουν σε άλλο χρώμα· ένα πρασινάκι, ας πούμε, θεωρώ ότι θα πήγαινε χάρμα. Ή κάτι σε καναρινί ίσως. Ε;

Φιλικά,
Γιώργος Τσακνιάς

Υ.Γ. Το μανικιούρ, εντάξει;

Ξέρω τι έκανες χθες βράδυ

Ο αρχισυντάκτης μας Mr. Shinecast οραματιζόμενος

Ο αριχυντάκτης μας Mr. Shinecast έχει δυσπεψία. Ακόμα να χωνέψει την πρόσφατη εξάρα από τον Ολυμπιακό. Από τη βαρυστομαχιά, βλέπει οράματα. Τα μοιράστηκε μαζί μας. Αποκαλύπτουμε κατ’ αποκλειστικότητα τι κάνουν και τι σκέφτονται το βράδυ στο σπίτι τους σημαίνουσες προσωπικότητες της πολιτικής.

«Έχω ένα κενό εδώ», είπε ο Θεόδωρος ο Αντιπρόεδρος. «Να χτυπάγαμε καμιά μακαροναδίτσα;» Η γυναίκα του τον κοίταξε αυστηρά. «Αμάν, ρε μωρό μου… Δεν είπαμε να κάνεις δίαιτα; Φάε ένα γιαουρτάκι». Αμέσως δαγκώθηκε. Είχε πει τη λάθος λέξη. Ο Θεόδωρος της έριξε ένα φονικό βλέμμα και αποσύρθηκε στο γραφείο του. Τακ τακ τακ, ακούστηκε το πληκτρολόγιο. «Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει τη γυναίκα μου για να με ξεκάνει», έγραφε η ανακοίνωση. «Για ό,τι πάθω, θα φταίει ο Τσίπρας».

Ο Γιώργος ο Υπουργός δεν μπορούσε να χαλαρώσει. Είχε πετάξει τα παπούτσια και τη γραβάτα, είχε αράξει στον καναπέ και χάζευε ράδιο Αρβύλα, αλλά τίποτα. Το μυαλό του ήταν κολλημένο στα δις που του λείπανε. Άθροιζε νοερά λιμάνια, νοσοκομεία, νησιά, αρχαίους ναούς – αλλά η σούμα δεν του έβγαινε. Αφηρημένος, πήρε ένα περιοδικό από το τραπεζάκι. Πάνω πάνω έτυχε να βρίσκεται το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος χαμογέλασε. «Τι μαλακίες…» μουρμούρισε ξεφυλλίζοντας. «Άκου “αειφόρος ανάπτυξη…” Μα πού του ήρθε…» Ξαφνικά, στο μυαλό του άστραψε μια ιδέα. Πετάχτηκε όρθιος, έτρεξε στη βιβλιοθήκη και πήρε το Λεξικό του Σταματάκου. «Αεί (χρονικόν επίρρημα): πάντα, πάντοτε». Πέταξε το Λεξικό κι πήρε ενθουσιασμένος το τηλέφωνο: «Έλα πρόεδρε! Το βρήκα! Καινούριος φόρος! Έχω μια γαμάτη ιδέα… Τι; Όχι, όχι, περίμενε… Δεν είναι κόντρα στις εξαγγελίες μας… “Αειφόρος” θα λέγεται… Τι; Όχι, όχι ΆιΦόουν, ρε συ, “Αειφόρος” λέμε! Ναι, ναι, από το πρόγραμμά μας είναι… Σημαίνει στα ελληνικά “παντοντινός φόρος”. Τι; Δεν ακούς; Έλα; Έλα, Πρόεδρε! Δεν κατάλαβες; Α-ει-φό-ρος! Πώς να στο πω, “ταξ φορέβερ”, ρε Πρόεδρε!»

Η Φωτεινή η Δημοτική Σύμβουλος ανέβαινε αργά την οδό Ηπείρου. Έπεφτε το σούρουπο, και βιαζόταν να βγει στον πολιτισμό. Ξαφνικά, στη γωνία με την Πατησίων, την πήρε μια αφόρητη μπόχα. Πιφ! Η Φωτεινή σούφρωσε τη μύτη και κοίταξε γύρω της. Η μυρωδιά ερχόταν από τη βίλα Υπατία. Τόσος καιρός πήγαινε που είχαν φύγει από μέσα αυτοί οι μαυριδεροί, και δεν είχε φιλοτιμηθεί ένας χριστιανός να πάει να σφουγγαρίσει. Τι κρίμα, ένα τόσο όμορφο νεοκλασικό… Η Φωτεινή στενοχωριόταν φοβερά. Ούτε καν δηλώσεις δεν ήθελε να κάνει για αυτό το θέμα: «Μετανάστες σε νεοκλασικό» – τόσο πολλά συρριστικά σύμφωνα μαζεμένα σε μία φράση…

Ο Νίκος ο Μανιάτης ο Δημοτικός Σύμβουλος σκεφτόταν τι να πει αύριο στους συμβασιούχους. Ήταν μεγάλη ευκαιρία, αλλά και πρόκληση. Εντάξει, τα άλλα, τα εθνικά, τα έπαιζε στα δάχτυλα. Αφελληνισμός, ισλαμικός κίνδυνος, νοικοκυραίοι, ασφάλεια, τάξις – αυτά τα ήξερε νεράκι. Τώρα όμως έπρεπε να πει κάτι διαφορετικό. Το ήθελε το χειροκρότημα, το χρειαζόταν. Άσε που εκεί θα είχε και γκομενάκια. Στη δική του την οργάνωση, ήταν όλο αντρίλα. «Κάτσε, ρε γαμώτο, πώς τα λένε αυτοί οι αριστεροί, είναι καλοί σε αυτά… Λοιπόν, να μην ξεχάσω να πω για αγώνα. Α, και η δικαίωση παίζει. Δίκιο γενικά, να βάλω μπόλικο. Δίκαια αιτήματα. Ναι, οκ. Α, και βέβαια, να μην ξεχάσω να πω τη λέξη… αν και ίσως το παρατραβάω… Όχι, όχι! Θα το πω! Μπορώ! Κα… Κα… Κατάληψη! Γιεςςςςςς….»

Ο Παναγιώτης ο Μπολσεβίκος φυσούσε και ξεφυσούσε. Έσφιγγε τα δόντια, σούφρωνε τα χείλη, έβγαζε τη γλώσσα, έγερνε το κεφάλι, έσφιγγε το μολύβι στο χέρι και γρατζουνούσε το χαρτί με μανία, ενώ έσταζε ο ιδρώτας ανάμεσα στα κολυβογράμματα. «Ντας… Ντας Κα… Καπ… Ντας Καπιτάλ…», μουρμούρισε. Ωραία, δική του ιδέα ήταν να ξαναγραφτεί το Κεφάλαιο, αλλά μαλακία του που δέχτηκε να αναλάβει να το γράψει ο ίδιος. Τιμητικό, βέβαια, αλλά του είχε βγει η Παναγία, κι ήταν ακόμα στην πρώτη λέξη. Τα γερμανικά του είχαν σκουριάσει. Άντε τώρα, σ’ αυτήν την ηλικία, να κάτσει να γράψει τέτοια γκουμούτσα. Αλλά έτσι είναι: ο αγώνας θέλει θυσίες! Ξανάσφιξε τα δόντια, ξανασούφρωσε τα χείλη και βάλθηκε να σκαλίζει το χαρτί: «Ντας Καπιτάλ… ιστ… Άινε… » Κι όσο σκεφτόταν ότι οι άλλοι θα ήταν τώρα στου Τέλη, δίπλα στα Γραφεία, και θα τσακίζανε μπριζολάκια, του την έδινε ακόμα περισσότερο. «Ντας Καπιτάλ ιστ Άινε Γκρόσσε Μούδα Φούκα!»

Η Αλέκα η Γραμματέας ήταν ξαπλωμένη και κοιτούσε τη λάμπα. Δεν σκεφτόταν τίποτα. Δεν χρειαζόταν να σκεφτεί. Ήξερε. Όπως δεν είχε χρειαστεί να κάνει προτάσεις στον πρωθυπουργό, όταν τον συνάντησε, πριν τη σύνοδο κορυφής. «Και ποιο είναι το πρόγραμμά σας;» την είχε ρωτήσει ο εγκάθετος δημοσιογράφος, λακές του συστήματος. Χαμογελώντας μακάρια, εκείνη είχε απαντήσει: «Να έρθει στην εξουσία ο λαός». Απλό. Σαφές. Δεν χρειαζότανε καν να το σκεφτείς. Κι έτσι τώρα, η Αλέκα κοιτούσε τη λάμπα. Δεν ανοιγόκλεινε καν τα βλέφαρα. Δεν χρειαζόταν. Ο αμφιβληστροειδής της ήταν ατσαλένιος, όσο και οι βεβαιότητές της.

 

Εμπρός για τη νέα Κερατέα

«Εμπρός για τη νέα Κερατέα», δήλωσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, και στη συνέχεια στάθηκε στη μέση του δρόμου Κουβαρά-Καλυβίων, κλείνοντας αμφότερα τα ρεύματα. Ο κύριος Πάγκαλος θέλησε έτσι να διαμαρτυρηθεί για τη συγχώνευση των γυμνασίων Κουβαρά και Καλυβίων.

Κύκλοι του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη νέα κόντρα στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος και ισχυρίζονται πως είναι εντελώς άσχετη με το γεγονός ότι ο κύριος Πάγκαλος και η υφυπουργός Παιδείας κυρία Χριστοφιλοπούλου εκλέγονται στην ίδια περιφέρεια.

Ανήσυχος ο πρωθυπουργός από την κόντρα του αντιπροέδρου και της συζύγου του, δημοτικής συμβούλου της περιοχής, με το Υπουργείο Παιδείας, συγκάλεσε εκτάκτως το Υπουργικό Συμβούλιο. Την πρώτη μισή ώρα, μίλησε για την τραγωδία στην Ιαπωνία. Στη συνέχεια, απευθύνθηκε με αυστηρό τόνο στους υπουργούς και δήλωσε ότι το κυβερνητικό έργο πρέπει να προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς.

Σε παρέμβασή του ο Ευάγγελος Βενιζέλος τόνισε ότι η συγχώνευση των εν λόγω σχολείων πρέπει να προχωρήσει, όχι όμως ως Κουβαρά και Καλυβίων αλλά, αντιθέτως, ως Καλυβίων-Κουβαρά. Πολιτικοί αναλυτές χαρακτήρισαν την παρέμβασή του αυτή στο Υπουργικό Συμβούλιο ως «αρχηγική».

Σε ανακοίνωσή του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διέψευσε τα περί έλλειψης συντονισμού και δήλωσε ότι η κυβέρνηση προτίθεται να σκύψει πάνω από το πρόβλημα, προσέχοντας όμως μην πάθει κανένα λουμπάγκο. «Θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια», τόνισε, «ούτως ώστε σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των έξι μηνών, να επιτευχθεί η απαραίτητη συναίνεση του αντιπροέδρου, της δημοτικής συμβούλου και της υφυπουργού πάνω στο φλέγον αυτό θέμα. Και τον αμέσως επόμενο μήνα», συνέχισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «τον έβδομο δηλαδή, η κυβέρνηση θα προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία και στη δημόσια διοίκηση, θα κωδικοποιήσει τη φορολογική νομοθεσία και θα ολοκληρώσει το Κτηματολόγιο και την καταγραφή της δημόσιας περιουσίας. Α, και θα βρει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό και το Μεσανοτολικό», πρόσθεσε κατηγορηματικά.

Ακολουθεί παλαιότερη σχετική είδηση (http://www.megatv.com/megagegonota/summary.asp?catid=17532&subid=2&pubid=25332765):

Αμηχανία στην κυβέρνηση και ενόχληση στο υπουργείο Παιδείας έχει προκαλέσει η αιχμηρή παρέμβαση της δημοτικής συμβούλου του Δήμου Σαρωνικού και συζύγου του Θεόδωρου Πάγκαλου.

Η Χριστίνα Χριστοφάκη με επιστολή της προς την Άννα Διαμαντοπούλου διαμαρτύρεται για την απόφαση να συγχωνευθεί το γυμνάσιο Κουβαρά με το γυμνάσιο Καλυβίων, τα οποία βρίσκονται στην περιοχή όπου έχει εκλεγεί δημοτική σύμβουλος, αλλά και στην εκλογική περιφέρεια του συζύγου της.

Στην επιστολή της προς την υπουργό Παιδείας, η κ. Χριστοφάκη γράφει σε ιδιαίτερα έντονο ύφος: “Δεδομένου του παρελθόντος και του παρόντος της περιοχής, δεν θα ήταν ευχάριστο για κανέναν αν γεννιόταν μια νέα κρίση τύπου Κερατέας”.

Η δημοτική σύμβουλος αφήνει σαφείς αιχμές και κατά της υφυπουργού Παιδείας Εύης Χριστοφιλοπούλου, η οποία είναι αρμόδια για τις συγχωνεύσεις των σχολείων, αλλά και πολιτεύεται στην ίδια περιφέρεια με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και σύζυγο της κ. Χριστοφάκη. “Η υπεροπτική στάση ορισμένων στελεχών του υπουργείου Παιδείας -σημειώνει χαρακτηριστικά- η έλλειψη ενημέρωσης, συζήτησης και διαλόγου έχουν απονομιμοποιήσει πλήρως την πρότασή σας και έχουν δημιουργήσει εκρηκτικές συνθήκες”.

“Ουδέν σχόλιον” ήταν η απάντηση κύκλων του υπουργείου Παιδείας, το οποίο η κ. Χριστοφάκη επισκέφθηκε την Τετάρτη ως μέλος αντιπροσωπείας του δήμου Σαρωνικού προκειμένου να θέσει το θέμα στην ηγεσία του.

Το θέμα, ωστόσο, προκάλεσε έντονες συζητήσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, όπου έκαναν λόγο για ακόμη μια υπόγεια σύγκρουση μεταξύ του αντιπροέδρου και της υφυπουργού, που στις τελευταίες εκλογές εξελέγη πρώτη βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος στο υπόλοιπο Αττικής.

Μάλιστα, η κ. Χριστοφάκη, μιλώντας στο Ράδιο 9, δήλωσε ότι και ο σύζυγός της ως κάτοικος της περιοχής δεν επιθυμεί το κλείσιμο του συγκεκριμένου σχολείου.

Ένα θαύμα σώζει τον Καντάφι

Λιβύη, του ανταποκριτού μας: Ένα θαύμα σώζει τον Ηγέτη της Λιβύης (έτσι τον μάθαμε, δεν θα αρχίσουμε τώρα στα γεράματα να τον λέμε δικτάτορα!) Μοαμάρ Καντάφι από τους ναρκομανείς μισθοφόρους αντεπαναστάτες. Πάνω που ο συνταγματάρχης είχε απογοητευθεί, κι ενώ στο ερώτημα εάν το καθεστώς θα καταφέρει να επιβιώσει εκείνος απαντούσε απογοητευμένος: «Μπάα….θ…», την ύστατη ακριβώς στιγμή, η εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου, ανηρτημένη σε περίοπτη θέση στη σκηνή του Λίβυου Ηγέτη, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες μας, δάκρυσε.

Νικολάι Μπουχάριν

Σαν σήμερα, 13 Μαρτίου 1938, εκτελέστηκε ο Νικολάι Μπουχάριν – διανοούμενος, μπολσεβίκος, μέλος του Πολιτμπιρό του ΚΚΣΕ κατά τη δεκαετία του ’20 μαζί με τον Τρότσκι, τον Στάλιν, τον Ζινόβιεφ και τον Κάμενεφ. Ύστερα από τρεις μήνες ανακρίσεων, βασανιστηρίων και εκβιασμών σχετικά με τη γυναίκα και το παιδί του, αναγκάστηκε να “ομολογήσει” την προδοσία του. Αναίρεσε την ομολογία του όταν την ξαναδιάβασε, διορθωμένη από τον ίδιο τον Στάλιν. Έστειλε στον Στάλιν συνολικά 34 σημειώματα κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και της δίκης, διακηρύσσοντας την αθωότητά του και την πίστη του στην επανάσταση. Σε ένα από αυτά, τον αποκαλεί με το επαναστατικό του ψευδώνυμο: “Κόμπα, γιατί σου είναι τόσο χρήσιμος ο θάνατός μου;” Το σημείωμα αυτό βρέθηκε στο συρτάρι του Στάλιν μετά τον θάνατό του, το 1953.

Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την επέτειο της εκτέλεσης του Μπουχάριν και δημοσιεύτηκε στη σελίδα της Δημοκρατικής Αριστεράς Φιλοθέης-Ψυχικού στο facebook, στις 13/3/2011.

Nature morte

Ιδού μια πανέμορφη περιοχή Natura, στην καρδιά της πρωτεύουσας. Κατατμήθηκε η ίδια, αντί να κατατμηθούν τα οικόπεδα γύρω της (ήταν απλούστερο, τελικά).

Ψηφίστηκε σήμερα από τη Βουλή το νομοσχέδιο της κυρίας Μπιρμπίλη για τη βιοποικιλότητα και τις περιοχές Natura, που ρυθμίζει την εκτός σχεδίου δόμηση στις προστατευόμενες περιοχές. Χάρη στην ηρωική αντίσταση αρκετών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ευτυχώς ακολούθησαν την πατριωτική στάση των συναδέλφων τους της Ν.Δ. και, κυρίως, του ΛΑ.Ο.Σ., το επίμαχο άρθρο 9 φαίνεται να αφήνει ορισμένα παραθυράκια, προκειμένου να μην μαραζώσει η ελληνική ύπαιθρος εξαιτίας δυο σπίνων και τριών θάμνων. Αν έχετε οικοπεδάκι (έλα τώρα, έλα τώρα, μεταξύ μας…), τρεχάτε να πράξετε τα δέοντα. Μετά, γυρίστε σπίτι, βγάλτε τα παπούτσια, αράξτε στον καναπέ και παίξτε το ακόλουθο παιχνιδάκι:

1) Διαβάστε το ρεπορτάζ του in.gr, το οποίο παρατίθεται αυτούσιο παρακάτω.

2) Παίξτε στοιχήματα για το πόσες «προγενέστερες» εγκρίσεις θα εμφανιστούν ως διά μαγείας, πόσα τοπογραφικά θα φτιαχτούν εν ριπή οφθαλμού, πόσες πλαγιές σε νησιά θα αλλάξουν κλίση μέσα σε μια νύχτα (αρκεί μια ωραία, παραδοσιακή ξερολιθιά), πόσοι κατσικόδρομοι θα αναβαθμιστούν σε «δημόσιες οδούς» βάσει Προεδρικού Διατάγματος κ.ο.κ.

3) Απολαύστε τα κέρδη σας από τα στοιχήματα στη νεόδμητη βίλα σας.

4) Μην παραλείψετε να ευχαριστήσετε τους βουλευτές που υποχρέωσαν την Υπουργό να αφήσει τα παραθυράκια, ιδίως εκείνους του ΠΑΣΟΚ, που επιτέλους πάτησαν πόδι και απέδειξαν ότι δεν είναι κομματικά πρόβατα, να ψηφίζουν ό,τι λέει το Κόμμα.

Το ρεπορτάζ του in.gr (http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231099168)

Αθήνα

Σε αγώνα δρόµου θα αποδυθούν µέχρι τη δηµοσίευση του νόµου για τη βιοποικιλότητα χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων, προκειµένου να «κόψουν» εκτός σχεδίου οικόπεδα τεσσάρων στρεµµάτων στις περιοχές του δικτύου Natura και να τα κατοχυρώσουν µε συµβολαιογραφικές πράξεις.

Μετά την ψήφιση του νόµου η µόνη παρέκκλιση σε αυτές τις περιοχές προκειµένου κάποιος να µπορεί να χτίσει θα είναι τα 4 στρέµµατα.

Ωστόσο, σύµφωνα µε ειδικούς που επικαλείται η εφημερίδα «Τα Νέα», ο χρόνος δεν είναι σύµµαχος για όσους θέλουν να «κόψουν» τα οικόπεδά τους (για παράδειγµα τα 20 στρέµµατα να γίνουν πέντε 4άρια).

Για να κατοχυρωθεί ένα οικόπεδο ως άρτιο και οικοδοµήσιµο, πρέπει να υπάρχουν τοπογραφικό και έγκριση από το δασαρχείο, που όµως είναι πολύ δύσκολο να εκδοθεί σε λιγότερο από 2 µήνες, εκτός αν υπάρχει προγενέστερη έγκριση.

Έτσι, δεν αποκλείεται πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων που έχουν µικρές ιδιοκτησίες και δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να χτίσουν, να αρχίσουν στο διάστηµα που αποµένει να προσκοµίζουν ακόµη και ψεύτικα τοπογραφικά, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν.

Από τη δηµοσίευση του νόµου και µετά οι µόνοι ιδιοκτήτες που θα µπορούν να χτίσουν είναι όσοι έχουν από 10 στρέµµατα και πάνωκαι όσοι έχουν σήµερα κατοχυρωµένα 4 στρέµµατα. Τα αγροτεµάχια αυτά µπορεί να έχουν 45 µέτρα πρόσοψη σε διεθνείς εθνικές, επαρχιακές, δηµοτικές και κοινοτικές οδούς αλλά και 25 µέτρα, ανάλογα µε τον χρόνο κατάτµησής τους.

«Στις περιοχές Natura όποιος θέλει να πάρει οικόπεδο, όποιος θέλει να δοµήσει θα πρέπει να έχει 10 στρέµµατα. Όποιος θέλει να κατατµήσει ένα πολύ µεγαλύτερο οικόπεδο από αυτό των 10 στρεµµάτων µπορεί να το κάνει χρησιµοποιώντας υποπολλαπλάσιο του 10. Δηλαδή, µπορεί να το διαιρέσει σε 10άρια. Δεν µπορεί να κατατµήσει παρακάτω», τόνισε την Πέμπτη, σε δηλώσεις της σε ραδιοφωνικό σταθµό η υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρµπίλη.

Το νέο στοιχείο είναι ότι µε Προεδρικό Διάταγµα θακαθορίζεται η έννοια του κοινόχρηστου δρόµου.

«Κοινόχρηστος δεν µπορεί να είναι ο δρόµος τον οποίο ανοίγω εγώ µε τον διπλανό µου, ο οποίος έχει άλλο ένα οικόπεδο, για ναεξυπηρετηθούµε εµείς οι δύο», συµπλήρωσε η υπουργός.

Παρά τις υποχωρήσεις της υπουργού Περιβάλλοντος στην επίµαχη διάταξη για τη δόµηση στις εκτός σχεδίου περιοχές Natura, οι αλλαγές που συντελούνται στον «ιδιοκτησιακό χάρτη» είναι µεγάλες και αποτελούν προάγγελο του τι αναµένεται να ισχύσει σε µερικά χρόνια γενικώς για την εκτός σχεδίου δόµηση.

Για τις εκτός σχεδίου περιοχές του δικτύου Natura καταργούνται όλες οι παρεκκλίσεις των 750, των 1.200 και των 2.500 τετραγωνικών µέτρων και διατηρείται ως µοναδική εξαίρεση η παρέκκλιση των 4 στρεµµάτων σε οποιονδήποτε δρόµο. Παράλληλα, σε 25 µικρά νησιά του Αιγαίου απαγορεύεται η δόµηση στα εκτός σχεδίου αγροτεµάχια µε µέση κλίση πλέον του 40%.

Newsroom ΔΟΛ

Υ.Γ.:  5) (προαιρετικά) Μονολογείστε: “Τς τς τς, δεν θα γίνουμε ποτέ Ευρώπη…”

Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ

Σαν σήμερα, 10 Μαρτίου του 1940, πέθανε ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Γεννήθηκε στο Κίεβο το 1891 και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ρώσους πεζογράφους και θεατρικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Άρχισε να γράφει το «Μαιτρ και Μαργαρίτα» (Мастер и Маргарита), το πιο γνωστό έργο του –στο οποίο, εκτός των άλλων, σατιρίζεται η σοβιετική κοιν…ωνία και το λογοτεχνικό κατεστημένο της–, το 1928. Το 1930 έκαψε το χειρόγραφο και, πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να ζήσει στη Σοβιετική Ένωση εργαζόμενος ως συγγραφέας, έστειλε επιστολή στις αρχές αιτούμενος άδειας να μεταναστεύσει. Το αποτέλεσμα ήταν να του τηλεφωνήσει ο Στάλιν αυτοπροσώπως και να τον ρωτήσει αν όντως επιθυμεί να φύγει. Ο Μπουλγκάκοφ απάντησε ότι ένας ρώσος συγγραφέας δεν είναι δυνατόν να ζήσει και να δημιουργήσει μακριά από την πατρίδα. Τον επόμενο χρόνο ξανάρχισε να γράφει κρυφά το μυθιστόρημα από μνήμης. Συνέχισε να το επεξεργάζεται μέχρι τον θάνατό του. Το «Μαιτρ και Μαργαρίτα» εκδόθηκε πρώτη φορά το 1966 λογοκριμένο κατά 12%, ενώ τα κομμένα μέρη κυκλοφορούσαν κρυφά σε «σαμιζντάτ» (самиздат, χειρόγραφες κόπιες που αντιγράφονταν και πήγαιναν από χέρι σε χέρι).

«Όποιος είναι γνώστης της πέμπτης διάστασης είναι το απλούστερο πράγμα να μεγεθύνει ένα χώρο όσο θέλει. Και μάλιστα, αξιότιμη κυρία μου, ένας διάολος ξέρει ως ποια όρια! Εντούτοις, συνέχισε να φλυαρεί ο Κοροβιόφ, έχω συναντήσει ανθρώπους, που παρόλο ότι δεν είχαν ιδέα από την πέμπτη διάσταση, και όχι μόνο από την πέμπτη διάσταση αλλά και από τίποτε άλλο, κατόρθωσαν ωστόσο να σημειώσουν αληθινά θαύματα ως προς την μεγέθυνση του χώρου τους. Έτσι, παραδείγματος χάρη, ένας Μοσχοβίτης, όπως μου είπαν, αποκτώντας ένα διαμέρισμα τριών δωματίων στη συνοικία Ζεμλιανόι Βάλ, χωρίς να χρησιμοποιήσει καμιά πέμπτη διάσταση, ούτε τίποτα άλλο πέρα από το ανθρώπινο λογικό, μετέτρεψε το διαμέρισμά του στα γρήγορα σε τεσσάρι, χωρίζοντας μ’ ένα μεσότοιχο ένα απ’ τα δωμάτια.

Στη συνέχεια το αντάλλαξε με δυο χωριστά διαμερίσματα σε διαφορετικές συνοικίες της Μόσχας, το ένα τριάρι και το άλλο δυάρι. Θα συμφωνήσετε πως με τον τρόπο αυτό απέκτησε πέντε δωμάτια. Μετά αντάλλαξε το τριάρι με δυο ξεχωριστά διαμερίσματα των δύο δωματίων κι έτσι είχε στην κατοχή του, όπως βλέπετε, έξι δωμάτια τώρα, σκορπισμένα, είναι η αλήθεια, στις τέσσερις γωνιές της Μόσχας. Και την ώρα που ετοιμαζόταν να πραγματοποιήσει το τελευταίο και πιο λαμπρό κόλπο του, δημοσιεύοντας στην εφημερίδα αγγελία ότι αλλάζει έξι δωμάτια σε διαφορετικές περιοχές της Μόσχας μ’ ένα πεντάρι στο Ζεμλιανόι Βάλ, η δραστηριότητά του αυτή τερματίστηκε για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή του. Είναι πιθανό ότι τώρα διαθέτει κάποιο δωμάτιο, αλλά σας διαβεβαιώνω πως αυτό βρίσκεται πολύ μακριά απ’ τη Μόσχα…»

Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Ο Μαίτρ και η Μαργαρίτα, εκδ. Θεμέλιο, 1991, μτφ. Τίνα Καραγεώργη, Γιούρι Γιαννακόπουλος, επιμ. Πέτρος Ανταίος, σ. 278 (Михаил Афанасьевич Булгаков, Мастер и Маргарита, 1966/1973)
Το απόσπασμα προέρχεται από «Το πανδοχείο», το μπλογκ του Λάμπρου Σκουζάκη (http://pandoxeio.com/2010/01/10/logotexneio45/)

Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Μπουλγκάκοφ και δημοσιεύτηκε στη σελίδα της Δημοκρατικής Αριστεράς Φιλοθέης-Ψυχικού στο facebook, στις 10/3/2011.