Το ταξίδι

Σταθείτε! φώναξε ο φωτογράφος / όμως το πλοίο είχε πια τώρα ξεκινήσει / ένα μεγάλο άσπρο πλοίο γεμάτο άρρωστα πουλιά / κι ο πτηνοτρόφος σε μια ταράτσα με κιάλι τα κοιτούσε / να φεύγουνε μαζί με τα μεγάλα σύννεφα που φεύγανε κι αυτά // Αν μπαίναμε στο αντικρινό ξενοδοχείο θα μας βλέπαν / θα λέγαν: Μπήκαν στο ξενοδοχείο “Η Ελπίς” // “Φεύγετε για ταξίδι;” ρώτησε ο συνταγματάρχης / “Όχι” απάντησα “Είμαι γιατρός / μόλις εξέτασα τ’ άρρωστα αυτά πουλιά που φύγαν / να, ένα που μου ξέφυγε κιόλας!” / Είχε περάσει στο απέναντι μαγαζί // “Είναι τα τελευταία πράγματα που ψωνίζω / μ’ ελληνικά χρήματα” είπε το άρρωστο πουλί / Έπειτα άνοιξε τα φτερά του και πέταξε στον ουρανό
( Μίλτος Σαχτούρης, Το ταξίδι)

Ελευθερία, του Χ. Χρηστοβασίλη

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ | Το Βήμα, ένθετο “Βιβλία”, Κυριακή 26 Μαΐου 2002

Ο Χρήστος Χρηστοβασίλης, διευθυντής της εφημερίδας Ελευθερία, που κυκλοφορούσε στα Ιωάννινα από το 1923 ως το 1937, είναι περισσότερο γνωστός με τη λογοτεχνική του ιδιότητα. Το πλούσιο έργο του αποτελείται από διηγήματα, ποιήματα, λαογραφικά και ιστορικά κείμενα και δράματα. Υπέρμαχος του δημοτικισμού, απέσπασε για τα ηθογραφικά του διηγήματα την αρνητική κριτική του Ροΐδη αλλά και τους επαίνους του Ψυχάρη και του Βλάση Γαβριηλίδη, που στα 1901 τον παρομοίαζε με τον Τουργκένιεφ.

Ο φλογερός πατριωτισμός του Χρηστοβασίλη, κυρίαρχος στο λογοτεχνικό και δημοσιογραφικό έργο του, στάθηκε αιτία για πολλές περιπέτειες και περιπλανήσεις. Γεννήθηκε το 1861 στα Κουρέντα (Σούλι-Χρηστοβασίλη) της Ηπείρου από οικογένεια Σουλιωτών. Πήγε σχολείο στη Ζίτσα και συνέχισε τις σπουδές του στην Ξάνθη και στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, από όπου τον απήγαγαν οι Τούρκοι και τον έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη, στο Αυτοκρατορικό Λύκειο. Το 1878 πήγε στην Κέρκυρα και από εκεί στην Ηπειρο. Συνελήφθη από τους Τούρκους για συμμετοχή σε συμπλοκές και εξορίστηκε στα Τρίκαλα. Το 1882, ένα χρόνο μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος, επέστρεψε στο χωριό του. Για την εκεί επαναστατική του δραστηριότητα συνελήφθη και πάλι από τους Τούρκους, την ημέρα του γάμου του, και καταδικάστηκε σε θάνατο. Κατόρθωσε να δραπετεύσει και κατέφυγε στη Θεσσαλία και από εκεί στην Αθήνα, όπου το 1889 προσελήφθη ως δημοσιογράφος στην Ακρόπολι του Γαβριηλίδη. Ως ανταποκριτής της, ταξίδεψε στη Ρωσία, στους Αγίους Τόπους, στη Βουλγαρία και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το 1913, με την απελευθέρωση της Ηπείρου, εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα, όπου και έζησε ως τον θάνατό του, το 1937.

Ο Χρηστοβασίλης υπήρξε φανατικός αντιβενιζελικός και βασιλόφρων. Από τις σελίδες της Ελευθερίας (στο ΕΛΙΑ φυλάσσονται δεκατέσσερα φύλλα της, από το 1924 ως το 1932) έδωσε σκληρές μάχες -χρησιμοποιώντας γλώσσα με πολλά στοιχεία από τη δημοσιογραφική καθαρεύουσα της εποχής, και όχι τη γλαφυρή δημοτική των διηγημάτων του- εναντίον της δημοκρατίας, των πολιτικών του φιλελεύθερου χώρου και των αλλεπάλληλων στρατιωτικών κινημάτων της δεκαετίας του ’20. Μέγας εχθρός του βέβαια «ο ανισόρροπος, ο ακαταλόγιστος, ο ανειλικρινής, ο πανούργος, ο αρχομανέστατος Βενιζέλος».

Ο ίδιος ο Χρηστοβασίλης πολιτεύτηκε με το Λαϊκό Κόμμα και εξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων το 1926 και το 1935. Σπανίως ωστόσο αποφάσιζε να αφήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του και την εφημερίδα του για να κατέβει στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να παραμένει άγνωστος στους λογοτεχνικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Οταν, το 1934, ανθολογήθηκε διήγημά του στην Αγροτική Εγκυκλοπαίδεια, πλάι στο όνομα του συγγραφέα υπήρχε ένας μικρός σταυρός. Από την Ελευθερία ο Χρηστοβασίλης εξέφρασε την πικρία του για το σφάλμα: «Ακόμα δεν απέθανα/ κι ανάψαν τα κεριά μου/ κι ένα σταυρό μού βάλανε/ ζερβιά απ’ τ’ όνομά μου».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=142930&ct=47&dt=26/05/2002#ixzz1EyKarXvt

Ο Κάβουρας

by Giorgos Tsaknias on Saturday, September 18, 2010 at 12:13am (από τα notes του fb).

 Ο Μανόλης Μ., πέντε ετών, πήγε διακοπές με την οικογένειά του. Στην παραλία, συστηνόταν στους πάντες ως Κάβουρας. “Πώς σε λένε, αγοράκι;” “Κάβουρα”. Ενίοτε δε με δική του πρωτοβουλία – επέλεγε μια ομπρέλα, πλησίαζε τους ιδιοκτήτες της και τους χαιρετούσε με παρρησία: “Γεια σας. Κάβουρας”. Την τρίτη μέρα, η μαμά του τον φώναξε: “Κάβουρα!” “Δεν με λένε Κάβουρα”, απάντησε ο Μανόλης. “Μα σε έχω ακούσει: σε όλους λες πως ονομάζεσαι Κάβουρας. Άρα, μπορώ κι εγώ να σε φωνάζω Κάβουρα”. Την κοίταξε. “Όχι”, είπε. “Για σένα θα είμαι πάντα ο Μανόλης”.

 

 

This slideshow requires JavaScript.